ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുകയായിരുന്നു... എന്തൊക്കെയോ എഴുതണമെന്നു കരുതി ഇവിടെ എനിക്കായി അല്‍പ്പം ഇടവും കാത്തുവെച്ചു ഞാനിരുന്നു... പക്ഷേ ഒന്നും ചെയ്യാനാവാത്ത നിസ്സഹായാവസ്ഥക്ക് ... ഒരു തരം മരിച്ച അവസ്ഥക്കുള്ള ഉത്തരം മാത്രം എന്റെ പക്കല്‍ ഇല്ലാതെ പോയി... കാലം വീണ്ടും ഉരുളുകയാണ്‌... യാത്രക്കായി…

എന്നും എന്റെ കൂടെ നിഴലായി ചലിച്ചത് എന്റെ പുസ്തകങ്ങളും തൂലികയും ആയിരുന്നു. എന്നും ഞാന്‍ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളും നൊമ്പരങ്ങളും പങ്കു വെച്ചതും അവയോടായിരുന്നു...ഇന്ന് താളുകള്‍ വെബ്‌ പേജുകള്‍ക്കും തൂലിക കീ ബോര്‍ഡിനും വഴിമാറിയപ്പോള്‍ എന്നെപ്പോലെയുള്ളവര് കണ്ണീരൊഴുക്കി... പക്ഷേ കാലത്തിനൊത്ത് സഞ്ചരിക്കുക എന്നതാണല്ലോ…